เป็นหนังสือกวีที่ถูกแต่งขึ้นโดย เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ หนังสือเล่มนี้มีความน่าสนใจตรงที่เนื้อหาของเรื่องกล่าวถึงการย้อนอดีตความคิดของชายชราคนหนึ่งที่กำลังนึกถึงช่วงเวลาในวัยเด็กของตัวเอง ถือว่าเป็นภาพแห่งความสุขที่มันยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเขาได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นอดีตอันเกิดจากประสบการณ์จริงๆ หรือจากการจินตนาการเองก็ตามแต่ เป็นหนังสือที่เล่าถึงเรื่องราวแห่งความฝัน ความสุข รวมไปถึงความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นมากมายแต่ทุกอย่างมันก็สามารถจบลงได้ด้วยตัวของตัวเอง หากใครได้อ่านหนังสือเล่มนี้จะมีความรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังต่อภาพจิ๊กซอว์ภาพหนึ่งโดยมีการถักร้อยถ้อยคำต่างๆ เพื่อให้เกิดเป็นความคิดที่ได้อ่านตามทีละเล็กทีละน้อย จนจิ๊กซอว์ภาพนี้ประกอบเสร็จสิ้นเมื่อได้อ่านจนจบเล่ม ภาพที่ถูกมองเห็นจากตัวหนังสือคล้ายๆ กับว่ามีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกตรงบ้านริมชายน้ำช่วงพลบค่ำ ก่อนที่เรื่องจะย้อนสิ่งต่างๆ เมื่อครั้งอดีตที่ได้เคยเกิดขึ้นกับตัวเขา มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีปะปนกันไปเป็นสีสันความสนุกของชีวิต หากว่าใครที่มีอายุหน่อยการได้อ่านหนังสือเล่มนี้จะช่วยให้คุณช่วยย้อนอดีตได้เป็นอย่างดีรวมไปถึงยังช่วยให้ระลึกถึงความหลังต่างๆ ได้อย่างไม่รู้จบ
