Christopher Marlowe เกิดเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 1564 เป็นนักเขียนบทละคร, นักกวี และนักแปลภาษาในช่วงยุคสมัยของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ (ช่วงปี 1558 – 1603) Marlowe ได้รับแรงบันดาลใจอย่างมากจากบุคคลมีชื่อเสียงอย่าง William Shakespeare นักเขียนบทละครชื่อดังที่เขียนปีเดียวกันกับเขา และได้กลายเป็นนักเขียนบทละครของโรงละครอลิซาเบธที่โด่งดังสุดหลังจากการตายอย่างปริศนาของ Marlowe เขาเคยถูกออกหมายจับเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 1593 นักวิชาการหลายคนเชื่อว่าเป็นข้อกล้าวหาการดูหมิ่นผู้อื่น จากผลงานของเขาที่ทำให้ถูกไปไต่สวนในวันที่ 20 พฤษภาคม โดยคณะองคมนตรี สิบวันต่อมา Marlowe ถูกแทงจนเสียชีวิตโดย Ingram Frizer ซึ่งก็ไม่มีหลักฐานชัดเจนว่ามีความเกี่ยวข้องกันการออกหมายจับหรือไม่
ชีวิตในวัยเด็กและการศึกษา
Marlowe เกิดในครอบครัวช่างทำรองเท้าที่มเมือง Canterbury มีบิดาชื่อ John Marlowe ส่วนมารดาชื่อ Catherine วันเกิดของเขาไม่แน่ชัดแต่เข้าพิธีบัพติศมาเมื่อวันที่ 26 กุมภาษพันธ์ เชื่อว่าเขาเกิดมาก่อนหน้านี้หลายวัน ในขณะที่ William Shakespeare เข้าพิธีบัพติศมาในวันที่ 26 เมษายน 1564 ทำให้เขาแก่กว่า 2 เดือน เขาได้เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียน King School จนสุดท้ายได้เข้ามหาวิทยาลัย Cambridge จนจบสาขาศิลปศาสตรบัณฑิต ในปี 1587 มหาวิทยาลัยได้มีความกังวลถึงเรื่องการมอบปริญญาให้เนื่องจากมีข่าวลือจะไปเรียนต่อในมหาลัยของอังกฤษ
ซึ่งทางมหาลัยคิดว่าคงจะเตรียมความพร้อมสำหรับการบวชในฐานะนักบวชนิกายโรมันคาทอลิก อย่างไรก็ตาม Marlowe ยังคงได้รับปริญญาตามที่กำหนดเอาไว้ด้วยความเชื่อเหลือจากคณะองค์มนตรี โดยระบุว่าเป็นบุคคลที่รับใช้สมเด็จพระราชินีได้อย่างสมเกียรติ ซึ่งทาง Cambridge ทำอะไรไม่ได้นอกจากที่จะยอมทำตามคำสั่ง แถมยังมีทฤษฎีที่ Marlowe เป็นสายลับที่ทำงานให้กับ Francis Walsingham ถึงแม้จะไม่มีหลักฐานโดยตรงสนับสนุนทฤษฎีนี้ แม้ว่าจดหมายของสภาเป็นหลักฐานว่ามีความเกี่ยวข้องกับทางรัฐบาลอย่างชัดเจน
ผลงานด้านวรรณกรรม
เราเชื่อว่า “Dino, Queen of Carthage เป็นผลงานชิ้นแรกสุดที่ถูกจัดแสดงขึ้นเมื่อปี 1594 ทำการแสดงโดย Children of the Chapel กลุ่มเด็กหนุ่มนักแสดงที่มีความสามารถในยุคนั้น ส่วนการแสดงครั้งแรกของ Marlowe นั้นเกิดขึ้นในลอนดอนปี 1587 ในบทละครเรื่อง “Tamburlaine the Great” เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับการผู้พิชิต Tamerlane ที่ได้พัฒนาตนเองจากเด็กเลี้ยงแกะกลายมาเป็นนักรบ ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ทำให้โรงละคร Elizabethan theatre ก้าวสู่ยุคเฟืองฟูที่สุดในสมัยนั้น ในขณะที่ Tamburlaine กลายเป็นผลงานที่โดดเด่นตามมาด้วย Tamburlaine the Great, Part II ซึ่งเป็นภาคต่อของ Tamburlaine เขียนขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1590 จากนั้นผลงานก็ทยอยนำออกมาตีพิมพ์หลังจากที่เขาได้เสียชีวิต